Over koekjes en goede voornemens

01 januari in de loop van de ochtend: ik at geen koekje. Hoewel ik al jaren hevig strijd lever tegen de kilo’s, durf ik soms, afhankelijk van mijn stemming, me te goed doen aan een koekje op het verkeerde moment. In 2019 neem ik me voor om dit niet meer te doen. Traditioneel overstelpen we onszelf met goede voornemens, en al te vaak hebben we de idee dat deze voornemens niet erg lang duren. Vraag is of het nog zinvol is om een actieplan met voornemens op te stellen. Ik denk van wel.

01 januari kort na de middag: ik at geen koekje. Ik weet ondertussen wat ik aan u, trouwe lezer over goede voornemens wil zeggen, alleen heb ik de juiste woorden nog niet gevonden. Dus, een nieuwe poging. Onlangs stond ik voor mijn boekenkast en vroeg ik me spontaan af wat ik nog weet van de boeken die majestueus staan te pronken. Ik heb ze allemaal gelezen, maar wat weet ik er nog van? Plots valt mijn blik op een schitterend boekje dat, ja ik mag het wel zeggen, mijn leven heeft veranderd. Het werd in de jaren tachtig van de vorige eeuw geschreven door Rabbi Harold Kushner en draagt de titel: “Als het kwaad goede mensen treft”. Kushner schreef het boekje als reactie op de dood van zijn zoon Aaron, te vroeg gestorven aan de gevolgen van de ziekte Progeria. Een van de hoofdstukken heeft als titel: “God helpt die mensen die zichzelf helpen”. Ik weet niet meer wat er allemaal in staat. Alleen is de titel zo krachtig, dat de boodschap voor mij na al die jaren dat ik het boekje niet meer heb vastgenomen, nog steeds duidelijk is.

01 januari in de late namiddag. Ik at geen koekje. De idee van het voornoemde hoofdstukje uit het boek van Kushner is dat een mens zichzelf moet aanvaarden als mens. Dit betekent dat er goede en minder goede aspecten aan ons zijn, zaken waar we mee kunnen pronken, maar evengoed zaken die we liever diep onder de grond begraven. Goede voornemens, zelfs wanneer ze van korte duur zijn, passen hierin. Het begin van een nieuw jaar kan een ritueel zijn waarbij we bepaalde aspecten van ons leven mogen resetten. En u herinnert zich ongetwijfeld die momenten waarop u uw computer niet één maar verschillende keren heeft moeten heropstarten vooraleer het ding deed wat het moest doen. Voor een mens geldt dit ook. Regelmatig het leven resetten met als bedoeling om nieuwe wegen mogelijk te maken. Een ritueel om af te sluiten wat we minder graag hebben aan ons leven, zodat we opnieuw kunnen heropstarten. Dit alles omdat we nieuwe mogelijkheden en doelen kunnen en mogen zien.

01 januari ’s avonds. Ik at geen koekje. Het lijkt me erg gevaarlijk om het bereiken van een doel als eindbestemming te zien in het leven. Nu heb ik de job die ik wil, nu heb ik het gezin dat ik wil, … Leven is onderweg zijn. Het feit dat het leven onaf is, maakt de kracht van het leven uit. Niet het bereiken van het doel is het allerbelangrijkste (ik zeg niet dat doelen bereiken onbelangrijk is), maar de weg er naar toe. Goede voornemens als ritueel resetten, opnieuw de weg zoeken, trial and error, noem het zoals je wil.

01 januari laat op de avond. Ik eet geen koekje. Ik publiceer mijn eerste blogtekst van dit jaar. Mijn allerbeste wensen voor 2019! Een goede gezondheid, geluk en vrede. Moed en doorzettingsvermogen als het minder gaat. Voor de eerste dag op het jaar heb ik goed gewerkt. Dit verdient een koekje!