De Sint komt toch voor iedereen...

Zaterdag 16 november, de Sint wordt opgewacht door burgemeester De Wever aan het Mass te Antwerpen. Wat een vermoeiende dag voor die stokoude heilige. U mag niet vergeten dat hij diezelfde dag reeds twee maal was aangekomen bij onze noorderburen. Maar goed, de Sint komt voor iedereen, dus veel werk aan de winkel.

Rond twee uur in de namiddag zat ik gezellig aan tafel bij mijn moeder op haar knus appartement. Veel gepraat werd er niet, want de televisie stond luidkeels verslag uit te brengen van de gebeurtenissen in Antwerpen. Stel u voor, een vrouw van 75 die gepassioneerd kijkt naar iemand waarin ze al lang niet meer gelooft. Een man waarover ze eertijds aan mij vertelde, haar ogen opgeslagen naar het plafond met de woorden: “Zou ons Wimmeke braaf geweest zijn dit jaar?”. Wellicht wisten moeder en zoon het antwoord op deze vraag maar al te goed. In ieder geval wachtte mijn moeder de vermoeiende opdracht om speelgoed te leggen rond de geurige schoen van zoonlief, nu die eindelijk was gaan slapen, zich afvragend hoe Sint en Piet in godsnaam door een kachelbuis naar binnen zouden kunnen komen. Maar goed, de Sint komt toch voor iedereen, ook voor Wimmeke, die niet altijd braaf was geweest. Alleen is het niet de Sint zelf, maar zijn hulpSint, mijn moeder die de honneurs zal waarnemen.

Enkele dagen later liet ik mijn hond uit in het losloopgebied van onze gemeente. Ook John, een krasse tachtiger met zijn trouwe viervoeter was van de partij. Om niet in de stereotiepe begroeting te vervallen, riep ik spontaan: “Wel John, komt de Sint ook voor jou dit jaar? Ben je wel braaf geweest?” . “Ik denk het niet”, antwoordde John lachend. “Dus geen speculaas, marsepein of ander lekkers in je schoen dit jaar?”, ging ik verder. “Neen, dat is niet meer voor mij, maar wel voor mijn kleinkinderen”, was het antwoord. En ja hoor, de Sint komt voor iedereen. En hier heb je dan John, of zou ik zeggen nog een hulpSint.

Toen ik naar huis wandelde, realiseerde ik me dat ik in een periode van enkele dagen twee hulpSinten heb ontmoet, mijn moeder en John van de hondenweide. Zowel mijn moeder als John maken van het Sinterklaasfeest een echt feest. Zou het dan niet mogelijk zijn voor ons allemaal om te promoveren tot hulpSint? We zouden dan allemaal kleine, op het eerste gezicht onbelangrijke attenties in de mekaars schoentjes kunnen leggen. Heeft u er al eens bij stilgestaan: een lege schoen toont altijd een gapende opening, en zo is elk mens wel op de een of andere manier toegankelijk. Vooruit, hulpSinten, doe u werk. Vul mekaars schoentjes met een lief woord of een vriendelijk gebaar. Want zeg nu zelf, de Sint komt toch voor iedereen…