In de prachtige film “Left Luggage” bezoekt de
rebelse Chaja haar ouders na drie maanden stilzwijgen opnieuw in hun
appartementje, Antwerpen, jaren 70. Bij het binnenkomen zegt ze vol trots aan
haar moeder dat ze nu filosofie studeert aan de universiteit. “Filosofie?”,
antwoordt de moeder meewarig, “Wie heeft filosofen nodig? Studeer geneeskunde,
dan kan je tenminste mensen helpen”.
Als filosoof houd ik van zinnetjes. Het zinnetje
van de moeder is me bijgebleven vanaf de eerste keer dat ik de scène zag en zal
me altijd bijblijven. Vandaag las ik een facebookpost van een filosoof waarin
deze tegen de achtergrond van de corona-crisis zich afvraagt wat hij als
filosoof kan betekenen. En inderdaad, nu zijn wetenschappers en artsen aan zet.
Filosofie, letterkunde,…, het lijken wel disciplines waarmee mensen zich kunnen
bezighouden wanneer het goed gaat en wanneer verveling ons dreigt te
overvallen.
Het is mijn stelling, beste lezer, dat filosofen
wel iets kunnen betekenen in deze crisis. Spijtig genoeg kan ondergetekende
geen remedie tegen het corona-virus produceren en zal ik waarschijnlijk in de
weg lopen in een ziekenhuis en enkel het probleem vergroten. Maar als filosoof
weet ik al heel lang dat onze samenleving één ding enorm mist, één aspect dat
de kern vormt van de economie, de politiek, de religie en zelfs van de
wetenschap. U heeft genoeg gewacht,… wat we missen is… vertrouwen.
Politici zijn zakkenvullers, wetenschappers zijn
enkel geïnteresseerd in hun carrière, economie draait om geld, de mens is van nature
een egoïst, en ga zo maar door, stereotypen die uiteraard een kern van waarheid
bevatten. Maar zet eens de bril van het vertrouwen op en kijk dan eens rond. Ik
ken politici die echt bekommerd zijn om de mensen en echt iets willen doen aan
de problemen van de samenleving, er bestaan echt wel wetenschappers die,
terwijl ik dit schrijf, de klok rond werken om een remedie, vaccin of medicijn
te vinden dat de gezondheidscrisis mee kan helpen bezweren, er bestaan
religieuze leiders die mensen echt wel bij mekaar willen brengen en mee helpen
in de zoektocht naar zin of naar een taal waarin die zin kan worden verwoord.
Kortom, als filosoof zou ik willen vragen om dit vertrouwen opnieuw in het
centrum van het leven te plaatsen. Het kan levens redden.
Durf vertrouwen in de wetenschappers, durf
vertrouwen in de politici en durf vertrouwen dat er morgen nog toiletpapier
beschikbaar zal zijn (al is er bij ons in de buurt geen vel meer te bespeuren J).
Het enige dat u kan (en waarschijnlijk, zal) overkomen is dat u wordt
uitgelachen of als naïef wordt weggezet. Vertrouwen is niet alleen de motor van
de economie, de drijfkracht van de politiek, de brandstof van de wetenschap en
het hart van de religie, het is ook dat wat ons mee zal helpen de corona-crisis
te doorstaan.
Ik wens u, beste lezer en al uw vrienden en familie
een goede gezondheid toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten